O książce: 2015 / Czytając opowiadania Kutsenki, pamiętasz Czechowa, Pantelejmona Romanowa, Szukszyna. Nikołaj Kutsenko jest podobny do tego ostatniego w tematyce opowiadań i postaci bohaterów: są to prawie te same typy dziwnych ludzi, „ekscentryków” lub „ekscentryków”, ale bohaterowie współczesnego autora są bardziej zakorzenieni w rzeczywistości Być może w pewnych okolicznościach da się w nich rozpoznać siebie, bo my też potrafimy być dziwni Pułkownik, który uwolnił się od kamieni nerkowych równie zdecydowanie, jak uwolnił się kolejno od siedmiu żon. Malika, dziewczyna z górskiej wioski, którą stary pan młody zamienił na stary samochód. Tańce skandynawskie, podczas których pełen dobrych intencji bohater, nawet próbując zgrzeszyć, tylko się upija (w całkowicie rosyjskim stylu). Zamieć zdmuchująca jego fałszywy hart ducha z maminsynka. „Jabłoń” to liryczna opowieść o starym ogrodniku opiekującym się jabłonią jak chorym dzieckiem lub kochankiem. „Zazdrość” opowiada o tej samej rosyjskiej „kompletnej głupocie”, o której śpiewa Aleksander Baszlaczow w swoich rockowych balladach. Test pokazujący rozbieżność między powszechnymi prawdami a prawdziwym życiem. „Lot” opowiada o lękach, wyimaginowanych i rzeczywistych, które towarzyszą nam na co dzień. Ale to wszystko nie tylko incydenty, ale także powód, aby spojrzeć wstecz na siebie i zastanowić się: czy tak żyję? Czy nie powinniśmy się zmienić, zanim będzie za późno?.